De E17 als strijdtoneel
Antoine Denert, oud-burgemeester van Kruibeke, gebruikte tijdens zijn carrière de E17 meermaals als strijdtoneel om zijn eisen onder nationale aandacht te brengen.
“Kruibeke eist: veren blijven”
Op een ministerraad in augustus 1987 besloot de overheid in het kader van het Sint-Annaplan twaalf veerdiensten op de Schelde af te schaffen, waaronder de veerdiensten Doel-Lillo, Kruibeke-Hoboken en Bazel-Hemiksem. Het Waasland zou zo afgesneden worden van de rechteroever. De veerdienst Kruibeke-Hoboken zou al vanaf 1 oktober sneuvelen. Een ramp voor de 500.000 personen die er jaarlijks gebruik van maakten. De beslissing zou voornamelijk studenten en werknemers uit het Waasland treffen die de veerdienst gebruikten om de Boelwerfvestiging in Hoboken te bereiken. Maar ook de Kruibeekse horeca zou een zware klap te verduren krijgen, aangezien de Kruibeekse polder een geliefd wandelgebied was bij Antwerpenaren. Bovendien zou het afschaffen van de veerdiensten zorgen voor een grotere verkeersdrukte op de rijkswegen, de E17 en de Kennedytunnel.
Belanghebbenden uit alle hoeken sloegen de handen in elkaar met het gemeentebestuur van Kruibeke om hun ongenoegen te uiten. Aldus Denert: “Als de hogere instanties ons niks vragen, zullen wij in
Brussel eens laten horen wat er bij de bevolking leeft. We zullen de E17 lam leggen”. Op een volksvergadering werd een oproep gedaan om op 11 september massaal met de auto mee te werken aan een blokkade aan de Kennedytunnel. Het vernemen van deze strijdlustigheid zorgde ervoor dat het ministercomité de veerdienst Kruibeke-Hoboken besloot te behouden. Desondanks zou de veerdienst Bazel-Hemiksem wél opgedoekt worden op 1 oktober. Denert reageerde: “Het veer van Kallebeek (Bazel) is voor ons net zo belangrijk als dit van Kruibeke“.
Kruibeekse jeugd fietst voor veerdiensten
Op een woensdagnamiddag fietsten zo’n 170 betogers, voornamelijk schoolgaande jeugd, onder politiebegeleiding via de rijksweg Temse – Zwijndrecht naar de E17 met de bedoeling de autosnelweg op te rijden. Ze werden met oog op hun veiligheid tegengehouden door de rijkswacht. Burgemeester Denert, zelf ook meefietsend op kop van het peloton, riep de jeugd op om zoveel mogelijk brieven te schrijven naar eerste minister Martens en naar de koning.
Bezetting van de E17
Met allerlei acties werd duidelijk gemaakt dat Kruibeke zijn beide veren kost wat kost wou houden. Het hoogtepunt van deze zogenaamde “zwarte week” was de blokkade van de E17. Te voet stapte men massaal naar de oprit in Burcht. De rijkswacht probeerde hen hier tegen te houden, en terwijl Denert onderhandelde over een symbolische bezetting, rende een massa via de afrit op de E17. Ze hielden het verkeer tegen door het zwaaien met vlaggen. Een 1500-tal boze Kruibekenaren legden zo het verkeer op de E17 richting Antwerpen een klein half uur volledig plat.
“Blijf van ons veren grote meneren”
Op zaterdag 17 oktober 1987 verzamelde men opnieuw voor een betoging te Kruibeke. De voettocht naar de E17 van poltieke vooraanstaanden werd gevolgd door een huifkar met leerlingen, tractoren en groeperingen gewapend met vaandels en slogans. Op de viaduct stonden rijkswachters en een pantserwagen klaar. Ze verboden uitdrukkelijk om de E17 op te komen, waardoor de strijd losbarstte. De betogers staken de banden van de pantserwagen plat en wandelden langs de E17, langs een gordijn van rijkswachters. Uiteindelijk slaagden ze er toch in op de E17 te komen. De E17 werd een waar strijdtoneel. Sommige betogers werden vrij hard aangepakt met de gummistok en enkelen werden een tijdje geboeid vastgehouden. Toen de situatie uit de hand liep, werden ook waterkanonnen ingezet om de betogers uiteen te drijven. Er werden ook enkele traangasgranaten in de menigte afgevuurd. De chaos werd na zo’n 30 minuten beëindigd toen de betogers op vraag van Denert de snelweg verlieten. De actie was voor de doorsnee betoger geslaagd maar zowat iedereen was geschrokken van het rijkswachtoptreden.
