De ondergrond van de Damvallei

Dat de aanleg van de E17 op het grondgebied van de Damvallei niet zonder slag of stoot is verlopen, is duidelijk. Ze moest opboksen tegen protest van omwonenden en natuurliefhebbers, maar ook de Damvallei zelf verhinderde de werken.

Toen de architecten de ligging van de huidige E17 uittekenden, hielden ze weinig rekening met de natuur of de ondergrond. Dit ondervonden ook de ingenieurs en werkmannen, die hun harde inzet in veengronden zoals de Damvallei zagen wegzakken. Delen van de snelweg, zoals op- en afritten zakten weg in de veengrond van de Damvallei, in lang vervlogen tijden een moeras.

Eén werknemer in het bijzonder heeft last van de instabiele grond ondervonden. In 1975 waren de E17 en het Klaverblad in Destelbergen reeds in gebruik. De verbinding met de E40 in de vorm van de R4 was echter nog in volle opbouw. Na een lange werkdag besloot de man zijn kraan op een lege plek naast het bouwwerk te parkeren. De aannemer die de volgende dag een kijkje kwam nemen, merkte al snel dat er iets mis was. De kraan was half weggezakt in de bodem. De volgende dag probeerde men met een andere kraan het weggezakte kraantje uit haar modderkuil te bevrijden. Al snel ondervond de andere kraan hetzelfde lot en bleef de eerste kraan steeds verder wegzakken. Twee kranen en twee takelwagens waren er uiteindelijk voor nodig om de twee kranen terug op vaste bodem te trekken. De arbeiders hebben zich die dag onwaarschijnlijk over de grond beklaagd.

De grond geeft haar geheimen prijs

Niet enkel de ondergrond bezorgde de aannemers en arbeiders kopzorgen. Tijdens graafwerken stuitten de arbeiders op ander materiaal dan enkel zand. Vele fossiele haaientanden kwamen uit de grond tevoorschijn. Veel inwoners van Destelbergen kwamen deze bekijken en namen ze als souvenir mee naar huis. Een andere vondst werd echter weggelaten van de publieke aandacht. Bij de zandwinningswerken werd ineens het volledige skelet van een mammoet blootgelegd. Uit angst dat de werken vertraging zouden oplopen door de archeologische vondst, werd het skelet weggemoffeld en naar de stortplaats gebracht. Eén mammoetbot werd later nog uit de grond gehaald. Vandaag is het bot van het grote landdier onderdeel van de collectie van het Gemeentelijk Museum van Destelbergen.